Sally Mackereth, το σπίτι της στο Λονδίνο εμπνευσμένο από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.
Η βρετανίδα αρχιτέκτονας Sally Mackereth εμπνεύστηκε από το μυθιστόρημα η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων για να ολοκληρώσει την μελέτη σχεδιασμού και την εντυπωσιακή αναμόρφωση των παλιών στάβλων της εποχής του Dickens κοντά στο σταθμό King’s Cross του Λονδίνου.
Ένας από τους αρχιτέκτονες που το έργο του επηρέασε την Sally Mackereth είναι ο John Lautner. Στα έργα του συγκαταλέγονται μερικά από τα πιο διάσημα σπίτια που χρησιμοποιήθηκαν και ως σκηνικά σε πολλές γνωστές ταινίες του Hollywood. Με γνωστότερο το Elrod House (1968) στο Palm Springs, California που εμφανίζεται στην ταινία James Bond ‘’Diamonds are for ever’’ με τον Sean Connery .
«Ήταν ο μάστερ του παιχνιδιάρικου σχεδιασμού», λέει η Mackereth, η οποία ίδρυσε το βραβευμένο αρχιτεκτονικό γραφείο της, Studio Mackereth, το 2013. «Πιστεύω πως όταν σχεδιάζεις κατοικίες, πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση χαράς».
Υπάρχει σίγουρα μια πινελιά ενθουσιασμού σε μεγάλο μέρος της δικής της δουλειάς. Σε ένα σπίτι στη Μικρή Βενετία του Λονδίνου, τοποθέτησε ένα βαρούλκο και έναν εξοπλισμό περιέλιξης στην κύρια κρεβατοκάμαρα, ώστε ο πελάτης να μπορεί να σηκώνει την τηλεόρασή του πάνω-κάτω.
Η δικής της κύρια κατοικία σήμερα – ένα σπίτι πέντε υπνοδωματίων, 500 τετραγωνικών μέτρων – είναι εξίσου μαγευτική. Βρίσκεται κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό King’s Cross και αρχικά αποτελούνταν από δυο τετράγωνες δομές που χτίστηκαν τη δεκαετία του 1870 για το Midland Railway.
1/9 Ο ισόγειος διάδρομος που οδηγεί στην κουζίνα και στο γραφείο.
H Mackereth περνούσε συχνά με το αυτοκίνητο από το κτίριο για χρόνια. «Πάντα με ενδιέφερε αυτό», παραδέχεται. Της άρεσε ιδιαίτερα επειδή ήταν ‘’κρυφό’’ όπως μας λέει. «Έψαχνα για ένα ακίνητο στο οποίο θα μπορούσα να μπαίνω σχεδόν μέσα από έναν μυστικό κήπο». Το συγκεκριμένο ακίνητο σε πρώτη φάση ανήκε σε έναν έμπορο σίδερων και αργότερα λειτούργησε και ως χώρος τέχνης.
2/9 Στην αυλή της κουζίνας, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού Sally Mackereth στο ιταλικό τραπέζι εξωτερικού χώρου της δεκαετίας του 1960. Καρέκλες εξωτερικού χώρου Re-Trouvé από την Patricia Urquiola. Στον τοίχο κεραμικό πιάτο περίπου της δεκαετίας του 1970, που αγοράσε στη Φλωρεντία
Όταν το απέκτησε, το ακίνητο ήταν σε κατάσταση εγκατάλειψης. Η προσέγγισή της στην ανακαίνιση και τη διαμόρφωση των χώρων ήταν τέτοια ώστε να αποτίσει φόρο τιμής στο παρελθόν του κτιρίου, αλλά και να το μεταφέρει στον 21ο αιώνα. «Ήθελα να διατηρήσω μερικές από τις χαρακτηριστικές πτυχές του, αλλά και να προσθέσω πολύ πιο σύγχρονα στοιχεία που ενίσχυσαν την αίσθηση του Ντικενσιανού Λονδίνου λόγω της αντίθεσης», εξηγεί.
3/9 Η κύρια αυλή. Τραπέζι και καρέκλες Cast 001 από το Studio Mackereth.
Διέσωσε λιθόστρωτα από το εσωτερικό του παλιού κτιρίου και τα έβαλε στην αυλή. Διατήρησε μια σειρά από τοξωτά παράθυρα, με τμήματα της πλινθοδομής να λείπουν. Πρόσθεσε επίσης μια στοά μήκους 20 μέτρων στην κύρια πρόσοψη του σπιτιού, πλαισιώνοντας τις καμάρες με μαύρο ατσάλι.
Δημιούργησε έναν όροφο, με την προσθήκη ενός μονοκόμματου γυάλινου κουτιού, το οποίο διαφέρει αισθητά με την πιο παραδοσιακή αισθητική του ισογείου.
Στο κέντρο του σπιτιού δημιούργησε ένα αίθριο φυτεμένο με φτέρες (δέντρα). Το αίθριο ολοκληρώνεται με ένα ‘’μάτι’’ που είναι ανοιχτό προς τον ουρανό.
«Μπορώ να παρακολουθήσω το φεγγάρι και τα αστέρια μέσα από αυτό», λέει, «ή ακόμα και να ελέγξω τον καιρό το πρωί. Το χειμώνα, είναι πολύ μαγικό όταν το χιόνι πέφτει μέσα του».
4/9 Στην αυλή κάτω από το ‘’μάτι’’ με θέα το δωμάτιο του γιου της, Όσκαρ. Στο δωμάτιο, ταπετσαρία Fornasetti Senza Tempo Nuvole από την Cole & Son..
Η Mackereth ήθελε μια παρόμοια αίσθηση γοητείας στο υπόλοιπο σπίτι. Μία από τις εμπνεύσεις της ήταν οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του Lewis Carroll. «Υπάρχει ένα παιδί σε όλους μας που λατρεύει τη συγκίνηση του απροσδόκητου», λέει.
Λατρεύει πράγματα που είναι εκτός κλίμακας, όπως οι τεράστιες λαβές σε σχήμα πουλιού που χρησιμοποίησε στα ντουλάπια της κουζίνας. Η κρεβατοκάμαρά της, εν τω μεταξύ, είναι προσβάσιμη μέσω μιας κρυφής πόρτας – ένα στοιχείο που συχνά ενσωματώνει στα έργα της.
«Είναι όπως σε μεγάλα σπίτια και παλάτια, όπου πάντα υπήρχε ένα μυστικό πέρασμα από την αίθουσα του βασιλιά στην αίθουσα της βασίλισσας», λέει. «Το βλέπεις σε όλες τις αίθουσες στις Βερσαλλίες. Είναι η πόρτα που πηγαίνεις από τον έναν κόσμο στον άλλο», λέει.
5/9 Στο καθιστικό, πολυθρόνες Groovy από τον Pierre Paulin. Καρέκλα τύπου Hollywood Regency της δεκαετίας του ’60. Καθρέφτης με φοίνικα και πλαίσιο μπαμπού της δεκαετίας του ’60 που βρέθηκε σε υπαίθρια αγορά του Παρισιού. Φωτιστικά της δεκαετίας του ’60 με βάσεις από γυαλί Murano που βρέθηκαν στην Ιταλία.
Η επιλογή των επίπλων της είναι ταυτόχρονα αναζωογονητική, θεατρική και μοναδική. Ομολογεί την αγάπη της για το χρώμα και είναι λάτρης των ιδιαίτερων δημιουργιών του Piero Fornasetti, όπως μαρτυρούν στο σαλόνι το έπιπλο με τα ποτά trompe l’oeil και το χαλί διακοσμημένα με μοτίβο φιδιού που γλιστράει.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της είναι να αναμειγνύει ‘’ψηλά’’ και ‘’χαμηλά’’ – δηλαδή υπογεγραμμένα κομμάτια όπως οι vintage καρέκλες Pierre Paulin με ευρήματα από υπαίθριες αγορές – και να δημιουργεί μερικούς υπέροχα ιδιόρρυθμους συνδυασμούς.
6/9 Ένα από τα καλύτερα στοιχεία του σπιτιού είναι στην τραπεζαρία, όπου μια βελγική υφαντή ταπετσαρία του 19ου αιώνα έχει συνδυαστεί με ένα φωτιστικό οροφής σε σχήμα κερασιών. «Είναι πολύ ανόητο και κάνει την ταπετσαρία να φαίνεται λιγότερο σοβαρή», λέει..
Η επιρροή του φυσικού κόσμου είναι επίσης πολύ εμφανής, όπως οι μέδουσες φτιαγμένες από έντονο πορτοκαλί δίχτυ, που κρέμονται κάτω από τη στοά. «Κινούνται με τον άνεμο», λέει. «Είναι σχεδόν σαν να επιπλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας.
Την πρώτη κιόλας νύχτα που πέρασε η Sally Mackereth στο σπίτι, αρχικά νόμιζε ότι είχε παραισθήσεις όταν ξύπνησε από τον ήχο μιας αγελάδας που μούγκριζε και ενός αλόγου που χλιμίντριζε . «Πραγματικά δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε γιατί εδώ είναι το κεντρικό Λονδίνο», θυμάται.
Προς μεγάλη της ανακούφιση, αποδείχθηκε ότι δεν είχε γλιστρήσει στην τρύπα του άσπρου κούνελου όπως η Αλίκη. Αντίθετα, ανακάλυψε ότι ο κήπος του Royal Veterinary College βρίσκεται ακριβώς δίπλα